गजल - ४९ - ऋतु

मुना कहिले पलाउला कहिले घाम अस्ताउला

यो ढुङ्गो कहिले देउता होला कहिले रसाउला

पहिला हजुर स्याउ कि सुन्तला त्यो भन्नुस

अनि मलाई स्याउ कति मन पर्छ म भनौंला

बजारमा फेरि ठुलै माछो फसेको चर्चा छ

अर्कोपटक हजुर भ्यागुता म माछो बनौंला

अरे यार सिधै नलेख्नुस्, विम्ब राखेर लेख्नुस्

फर्सिका जरा फैलाउने कला हामी सिकाउँला

उपर देउता दानव मिलेर बसेका छन तल यो रोइलो

भक्तजन-चेत-उच्छादयति घन्टी कसले बजाउला

पापा त्यो आउँछ र? हो छोरी त्यो आउँछ

मेरोमा नआएपनि तिम्रो चौरासीमा त आउला

(विक्रम संवत २०८२, आषाढ १०)

- मोहन कोइराला 'फर्सिको जरा'

- गोपाल प्रसाद रिमाल 'आमाको सपना' 

गजल - ४८ - तिम्रो भन के छ

 मेरो ठिकै छ तिम्रो भन के छ 

खबर नभएको पनि जुनि भएछ 

बतासले पातलाई सुस्तरी रोक्यो

उहि गीत आज कसले गाएछ 

कोहि चढ्न खोज्यो पहाड फेरि

खोलाले आज सिंदुर लाएछ

समय र बस् माध्यम फेरिएछ

दृष्टि र सोच अझै पुरानै रहेछ 

थोरै घाम देखोस् बालुवा उस्तै

त्यत्रो नदीले खै के भिजाएछ 

ईन्द्रेणीमा स्वर्गका सायरी पठाउनु

बल्ल तिमीलाई 'राहत' मिलेछ

गजल - ४७ - उ नआओस्

भो बरु जिन्दगीमा सफलता नआओस्
उ आओस् तर उ सँग मौनता नआओस्।

उ नौनी झैँ हृदय लिई आउँछे समीपमा,
म दियो झैँ सम्झन्छु उ यता नआओस्।

यो सिमाना यो दुरी पनि रहेछ जरुरी
त्यो आगो पानी झैँ हाम्रो एकता नआओस्।

यहाँ तपाईँ र म बाहेक बाँकि खत्तम छन्,
यसै ठिकै छ यहाँ अर्को देवता नआओस्।

मेरा पाईलाको ओज पछ्याउँदै मेरो सामु,
मेरो दुश्मन आओस् तिम्रो मित्रता नआओस्।

गजल - ४६ - सलाम छ

हर नजरमा बेग्लै आयाम छ
ए जिन्दगी तँलाइ सलाम छ

पैसा' पछि व्यर्थ कुदियो
हिँड्न थालेदेखि आराम छ

दान दक्षिणा लुकेर गर्नु
चोरीचकारी खुलेआम छ

भिड त बडा गजबको हो
बस् नाइके पो बदनाम छ

भोट खासै नसोचि हालियो
सोचमग्न अब परिणाम छ

भेट्न अवश्य बोलाउनु
निम्तो मै नभन्नु काम छ

हिजै आउँथें हिलो थियो
आज फेरि चर्को घाम छ

विचार रुपि हतियार निस्कन्छन्
त्यो मगजमा ठुलै संग्राम छ

गालोस् जिन्दगीले थाहा होस्
हेरौं ममा कति सुन फलाम छ

चाडपर्वमा मन त्यहिँ पुग्छ
बाआमा जहाँ त्यहिँ धाम छ

उनको नाम लेखेर दराजमा
नपठाई राखेको खाम छ

निंद बहुत दूर गाउँमा छ
त्यहाँ सम्म शेरको लाम छ

गजल - ४५ - गाउँको तस्वीर

धेरै पछि गाउँको तस्वीर पठायो साथीले
उ त्यहाँ ठूलो खोला बग्थ्यो सुनायो भाइले।

माझीलाइ अँगाली छोप्छ सागरले जसरी
कैद गर्छ सपनाहरु मेरो पनि सिरानीले।

प्रश्न एउटै छ हजार देखि लाख ल्याउनेको
कसरी पुग्छ होला र खै यत्ति कमाइले।

जिन्दगी के हो सुख भन्दा दुखमा जानिन्छ
र यो अलिक कमै सिकाएका छन् पराईले।

यो शहरका मान्छे र भाग्यको दैनिकी उस्तै छ
खोरमा त्राश हुन्छ आज को तान्छ कसाईले

घटना र समय दुवै चाहिन्छ विचार फेरिन
ढुङ्गा बन्दैन माटो एकतमासको पर्खाइले।